رابطه بین اعتماد کارکنان به مدیران خود و اثربخشی سامانه ارزیابی عملکرد

تاکنون، در پژوهش‌های حوزه‌ ارزیابی و مدیریت عملکرد، بیشتر به تأثیر عوامل سامانه‌ای بر اثربخشی این‌گونه سامانه‏ها توجه شده و تأثیر تعاملات انسانی کمتر مد‌نظر بوده است. همچنین به نظر می‏رسد در سازمان‌ها نیز، در طراحی سامانه‏های ارزیابی و مدیریت عملکرد، به عوامل سامانه‌ای، بیشتر از تعاملات انسانی اهمیت داده می‌شود. هدف این پژوهش بررسی رابطه‌ اعتماد کارکنان به مدیر به‌عنوان یک پدیده‌ تعاملی با اثربخشی نظام ارزیابی عملکرد و مقایسه‌ آن با رابطه‌ سهولت استفاده از سامانه به‌عنوان یک پدیده نظام‌مند با اثربخشی این سامانه است. این پژوهش در دو سازمان ایرانی در دسترس و  دارای سامانه ارزیابی عملکرد، انجام شده است. تعداد 170 پرسشنامه بین کارشناسان و مدیران میانی پخش شد که در مجموع 146 پرسشنامه‌ قابل‌استفاده گردآوری شد. تحلیل عاملی اکتشافی برای مشخص‌نمودن عوامل اصلی، تحلیل واریانس برای آزمون توافق گروهی و رگرسیون چندگانه برای یافتن روابط بین متغیرها انجام شد. نتایج پژوهش، همبستگی آماری معنی‌داری از اثربخشی این سامانه را بین دیدگاه‌های مدیران و کارکنان نشان نمی‏دهد؛ این نتیجه، نشان‌دهنده‌ تفاوت دیدگاه این دو گروه درباره‌ این موضوع است. اعتماد کارکنان به مدیران‌شان، برخلاف سهولت استفاده از سامانه، رابطه‌ آماری معنی‌داری با اثربخشی سامانه از دیدگاه کارکنان دارد. در مقابل، سهولت استفاده از سامانه، رابطه‌ معنی‌داری با اثربخشی سامانه از دیدگاه مدیران دارد. همچنین، براساس نتایج تحقیق، گرایش کارکنان به اعتماد، تنها متغیر این پژوهش است که با هر دو دیدگاه سنجیده‌شده از اثربخشی سامانه‌ ارزیابی عملکرد رابطه دارد.